ในคืนหิมะตกก่อนวันคริสต์มาส เด็กชายตัวน้อยนอนลืมตาอยู่ในห้องของเขา ทั้งตื่นเต้นและเตรียมพร้อม ลมหายใจแผ่วเบา แทบไม่กระดิกตัว เฝ้าคอย เขากำลังเงี่ยหูฟังเสียงที่เขาหวั่นใจว่าจะไม่มีวันได้ยินเสียงกระดิ่งของรถเลื่อนซานต้า เวลาในขณะนั้นคือห้านาทีก่อนเที่ยงคืน ทันใดนั้น เด็กชายก็ต้องสะดุ้งตกใจด้วยเสียงกึกก้องกัมปนาท เมื่อเขาเช็ดถูฝ้าออกจากกระจกหน้าต่าง ก็ได้เห็นสิ่งที่ทำให้ต้องประหลาดใจอย่างมาก รถไฟสีดำเป็นมันวับ ที่ส่งเสียงดังสนั่นในขณะที่จอดลงตรงหน้าบ้านของเขาพอดี ไอน้ำที่พลุ่งออกมาจากเครื่องอันทรงพลังทำเสียงฟู่ๆ ในท้องฟ้ายามราตรีซึ่งมีเกล็ดหิมะกำลังโปรยปรายลงมาอย่างนุ่มนวล เด็กชายรีบวิ่งออกไปนอกบ้าน ทั้งตัวสวมเพียงชุดนอนและรองเท้าแตะ เขาพบกับนายตรวจตั๋วรถไฟซึ่งดูเหมือนว่ากำลังคอยเขาอยู่เพียงคนเดียว “เอ้า จะไปด้วยกันหรือเปล่า?” นายตรวจถาม“ไปไหนฮะ?” “อ้าว ก็ขั้วโลกเหนือน่ะซี นี่รถด่วนโพลาร์ เอ็กซ์เพรสนะ!”เมื่อถึงเด็กชายผู้มีความสงสัย ได้ขึ้นรถไฟขบวนพิเศษไปยังขั้วโลกเหนือ และออกเดินทางเพื่อค้นหาให้พบตัวเอง ซึ่งแสดงให้เห็นว่ามหัศจรรย์แห่งชีวิตนั้น …ไม่เคยจางหายไปสำหรับผู้ที่มี “ความเชื่อ”
แสดงความคิดเห็น